Pamiętam jak w 2008 roku odleciałem z dziewczyną na Islandię. I pamiętam, że mi się nie chciało. Całe trzy miesiące lata harować jak wół na sprzątaniu pokoi w hotelach i podawaniu bogatym turystom jedzenia do stołu, to nie było to o czym marzyłem.
I do tego gdzieś na północy nad zimnym oceanem, wśród zimnych i sztywnych Skandynawów. I zimny wiatr z każdej strony, bo w końcu to wyspa. I te jasne noce, które nie pozwolą mi zasnąć. Żałosne te wykręty, co nie?
Po prawie 4 latach wiem, że gdybym nie poleciał to teraz za karę nie gadałbym ze sobą. Po prostu wiem, co bym stracił - najlepsze 3 miesiące swojego życia. I nadal jak jakiś niedouczony frajer myślałbym, że Islandia to same lodowce, że ludzie tam są dziwni i przypominają wikingów, że sprzątanie kibli to obciach bez perspektyw i żadnych korzyści.
Tym samym postanowiłem, że spontanicznie pokażę Wam Islandię - miejsce, do którego nie bardzo chciałem lecieć i miejsce, w którym się zakochałem i kiedyś tam zamieszkam.
No to na początek Reykjavik - proszę bardzo.
Cały Reykjavik łącznie z peryferiami to może wielkość Zielonej Góry. Ale spójrzcie jak to miasto się prezentuje i uwierzcie mi, że to nie są zdjęcia wybrane. Tak to miasto wygląda na każdej fotce - czyste, zadbane i poukładane. Nie ma tu szklanych biurowców a obok sypiących się kamienic. Tam cała architektura jest przemyślana i spójna, biała albo kolorowa i wszędzie czuć zapach oceanu. Albo zapach siarki ze źródeł geotermalnych pod miastem.
Tak jak u nas kiedyś budowano kamienice, to tam stawiano takie domki. Wszystkie są perfekcyjnie utrzymane i genialnie nadają się na każdy rodzaj biznesu. Nie weszlibyście do takiej knajpy?
Taki islandzki Nowy Świat tylko w wersji mini. Laugavegur - masa drogich sklepów, w których SALE znaczy SALE, a nie to co w Polsce. Tam wchodzisz do sklepu, przerzucasz tony przecenionych ubrań i butów, wychodzisz z 10 kilo zakupów a portfel jakby w ogóle tego nie odczuł.
W żadnym sklepie, w żadnej kawiarni nie spotkałem zmęczonego życiem sprzedawcy. Tam wszyscy się cieszą, że robią to co robią. W takich miejscach pracują młodzi, weseli i otwarci ludzie, którzy nie mają poczucia porażki z powodu pracy w Bonusie (to taka islandzka Biedronka). Na Islandii czy się stoi, czy się leży... to się człowiek cieszy :)
Islandczycy się integrują, bo mają to w naturze. Mają wolne to wychodzą w miasto, jest jakaś impreza typu koncert - też wychodzą. Może tak jest, bo przez większość czasu pogodę mają tam brzydką, wietrzną, a przez pół roku muszą znosić noc polarną. No więc jak jest lato, to lgną na powietrze, do ludzi i się integrują. Każdy bierze do ręki puszkę piwa 0,33 i nikt ich za to nie ściga, bo tam wolno.
No właśnie - a propos piwa i w ogóle alkoholu na Islandii. Picie jest dozwolone na ulicach, w parkach, wszędzie. I nikt się tam nie zatacza. A jeśli już to wiadomo, że to albo turyści, albo jacyś imigranci ze wschodu. My Polacy też jesteśmy w tej grupie :)
Ale po browarek czy tam winko musimy sobie pójść do takich właśnie wyspecjalizowanych sklepów monopolowych, tzw. VinBudinów (fotka powyżej), bo w zwykłych spożywczych nie sprzedają. Nawet fajna sprawa, bo raz że jesteś pewien że kupisz tam dokładnie to co chcesz i nigdy nie zabraknie i dwa, że nie kupujesz alkoholu 'przy okazji' codziennych zakupów, tylko musisz tam specjalnie podjechać. Sprytne :)
Islandczycy kochają street art. Tam wszystko musi być barwne - jeśli jakiś budynek nie jest wystarczająco kolorowy albo niszczeje, zbiera się grupka lokalnych murali i tworzą dzieło.
Są też bardziej zorganizowane inicjatywy, jak choćby ta z dziecięcymi buziami przy Laugavegur. A pozuje moja była dziewczyna - aktualnie żona ;)
Centrum jest fajne, ale Reykjavik to też takie miejsca. Ocean jest zimny, ale ten malutki akwenik odgrodzony tylko jakąś siatką, jest ogrzewany przez źródełko geotermalne pod spodem - woda się miesza i powstają idealne warunki do kąpieli.
A jak zabraknie takiego zbiornika wody jako bariery, to źródełko w postaci gejzeru wystrzeliwuje w górę - a co.
I jeszcze trochę islandzkiego folkloru.
.jpg)
To Old Town w Reykjaviku. Malutkie, ale wystarcza. A na środku pionowo w górę ustawiono rury, w których płynie gorąca woda - ze źródełek geotermalnych naturalnie. Fajna sprawa - szczególnie zimą, kiedy można się po prostu do tego przytulić i ogrzać.
Kibelek, a co? I w ogóle extra patent - spełnia jednocześnie rolę wychodka i słupa reklamowego.
Takie domy też tam są i też mieszkają tam ludzie. Niestety nie wyczaiłem nikogo, kto by to kosił akurat.
Takich abstrakcyjnie wyglądających form artystyczno-kulturalnych jest w Reykjaviku cała masa. A te są najbardziej reprezentatywne i w pełni oddają to, co Islandczykom w głowie i duszy gra.
Wieśniak z Polski zafascynowany zachodnią infrastrukturą drogową. Ale spokojnie, dopiero się rozpędzam. Za chwilę będzie 80, ale w aparacie akurat skończyła się klisza :)
To też norma. Skoro ulica dzieli staw na pół, to kaczki mają prawo przejść po tej drodze z jednej części na drugą. Skrzydeł używają tylko na specjalne okazje :)
Na osobne słowa uznania zasługują baseny. W takim małym Reykjaviku jest ich więcej niż w każdym jednym polskim województwie. Na Islandii latem potrafi być nawet 25 stopni, ale ludzie tłumnie korzystają z basenów cały rok, i to tych odkrytych. Nawet zimą, bo tam woda jest podgrzewana przez - a jakże by inaczej - gorące źródła. Jak tylko odkryłem ten sposób spędzania wolnego czasu, nie było dla mnie innego lepszego.
I jeszcze z basenowych ciekawostek - płacisz raz jakieś 5 euro i siedzisz do oporu, na terenie stoi automat z kawą, z którą możesz wejść do basenu, a przebieralnie są koedukacyjne i nikt się nikogo nie wstydzi. Dla mnie bomba :)
Ci z Was, którzy są ze mną trochę dłużej wiedzą, jak lubię zgiełk i atmosferę wielkich miast. Reykjavik takim miejscem nie jest. Ale to tylko dobitnie świadczy o tym, że nie można się uprzedzać. Im dłużej Reykjavik był moim domem, tym bardziej życie mi tam odpowiadało. Pokochałem to miasto i ten kraj tak mocno, że nie wahałbym się tam wyprowadzić na stałe. No ale wszystko w swoim czasie.
A jutro albo pojutrze ciąg dalszy. Będą fiordy, gejzery, wodospady, lodowce, wulkany i... kupa maskonura.
Bądźcie tu jutro (albo pojutrze, zależy jak się wyrobię), bo też będzie co oglądać. LINK
A Wy za jakim krajem/miastem tęsknicie najbardziej?
Tu, w komentarzach poproszę.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz